‘Kunnen we vanaf onze casa een Levada wandeling maken?’ Volgens Rubrina van Casa Piedade in Sao Vicente, wel. ‘Achter de kapel van Fatima start de Levada Cardais. Kan niet missen.’

Na het ontbijt op pad. De broodjes zaten nog vrij hoog want het was direct stijgen. Je moet een beetje moeite doen om in hogere sferen te komen. De juiste caminho konden wij natuurlijk niet vinden maar wel een paar uur prachtig gewandeld. Vergezichten, tussen de particuliere wijngaardjes en bananenplantages door. Overal blaffende honden om hun territorium te verdedigen. Gelukkig gegrom achter hekken.

Chris organiseerde wel een eigen levadawandeling. Paar trappetjes tussen de landgoederen op en gaan. Dat heb ik geweten. Geen officiële wandeling maar wel levada’s. En hoe! Langs de bergwand en soms zo smal dat er geen pad langs ging en je je voeten niet naast elkaar kon zetten. Linker schoen op linker muurtje en rechter schoen op rechter muurtje en de levada soms tussen je benen. Als je je dan realiseert dat de afgrond echt steil links lag, was het voor mij met mijn hoogtevrees alleen naar de grond kijken. Knikkende knieën, af en toe trillende benen en als mantra herhaalde ik maar ‘out of your comfort zone is goed tegen dementie.’ Ik vergeet niks meer als ik thuis ben.

Na een toch wel zenuwslopende tijdspanne kwamen we weer bij de kapel. En zagen we nu wel het bordje met Caminho Levada Cardais. Nu het toch in de benen zat, deze er direct achter aan gedaan. Een stuk makkelijker, een bredere betonnen rand en op al te steile stukken zelfs een soort van hekwerk. Na een paar uur was ik een persoonlijke overwinning en mooie indrukken rijker. Met dank aan Fatima op mijn schouder die me liet doorstappen.